Nacionalni park Darijen

Nacionalni park Darijen, otvoren 1980. godine, pokriva
579.000 hektara zemlje. To je najveći nacionalni park, ne samo u Panami,
već i u čitavoj Centralnoj Americi, a prostire se jugoistočnim delom
zemlje gotovo u punoj dužini granice sa Kolumbijom. Sa svojim močvarama
mangrova, laguna i plaža, dobio je međunarodno priznanje time što je
stavljen pod UNESCO listu zaštićenih rezervata 1981. godine, a 1982. godine, proglašen je rezervatom Biosfere. Na 1845 metara nadmorske visine, Cerro Tacarcuna je najviša tačka u parku, smeštena u kontinentalnom predelu Serrania del Darien, nekoliko kilometara od Kariba, na severoistoku zemlje.




Predeo je pod tropskom klimom, izuzetno
vlažnih šuma i ukršten velikim brojem reka i potoka. Najveći broj
planinskih velikih i malih venaca su vulkanskog porekla, dok je česta
pojava lave širom parka dokaz bogate vulkanske istorije. Serrania Del Darien na severu, Pirre i Setule venci u južnom delu, kao i Serrania del Sapo i Cortillera del Jurado na jugu, su mesta jedinstvenih morfoloških karakteristika. Najvažnije reke ovog regiona,Tuira, Balsas, Sambu i Jacque,
svoj izvor imaju u planinama samog parka. Glavne karakteristike pejzaža
su prostrane doline pune vlage, i veoma vlažne tropske prašume.

Visoki šumski svod je zaklonjen od pogleda, jer je obrastao ciupos-om (Cavanillesia platanifolia),
čiji cvet najavljuje kišu i služi kao hrana epifitima, bromelijadama i
orhidejama. Ovde možemo naći preko 40 botaničkih endemizama, poput escalera de mono i bejuco de agua.
Zgodna geografska pozicija parka čini ga izuzetno poželjnom stanicom za
divlji svet na putu iz Severne Amerike ka Južnoj i obratno. Takođe,
park je domaćin velikom broju kičmenjaka i beskičmenjaka. Sedam vrsta
sisara, uključujući i veliku krticu, i specijalna vrsta lisice su neki
oblici života koji se mogu pronaći samo ovde.

Od preko 450 zabeleženih vrsta ptica, samo 55 je ograničeno na područje parka i tu možemo spomenuti trkača po drvetu (Margarornis bellulus)
i zelenog čupavog tanagera. U Darijenu se nalazi populacija od preko 56
vrsta koje su ili ugrožene ili im preti istrebljenje. Ta populacija
uključuje oštroperog orla, stidljivog tapira i pet vrsta mačaka: jaguar,
puma, ocelot, margej i jaguarondi.

Tri pretkolumbovske grupe ljudi žive na prostorima Darijen parka:
Kune, sa svojim tradicionalnim naseljima u gradovima Paha i Pakulu na korak od svete planine Cerro Tarcuna;  Embere, naseljenici reke Čoko, i Vunaani,
koji su lingvistički i kulturno najsličniji Emberama. Afrodarijenske
populacije, sa svojim predivnim tradicijama, su vekovima živele pored
starosedelaca, stvarajući etno-kulturni mozaik bez premca u čitavoj
Centralnoj Americi.

Kana ekološki centar i kompleks Naučne stanice, smešten u srcu parka koji je do nedavno bio nazvan Epiritu Santo ili Zlatni rudnici Kane,
su važni za posmatranje ptica. Mnoga prirodnjačka i istorijska mesta su
otvorena čitave godine kao deo parka, koji je pod upravom centra za
Nacionalno Očuvanje.