Kineski zid

Kineski zid je širom sveta poznat kao najduža, najveća ili najgrandioznija građevina napravljena ljudskom rukom. Zid ustvari predstavlja linearnu građevinu sačinjenu od kamena, opeke, zemlje, drveta i drugih materijala koja povezuje seriju vojnih utvrđenja. Prostire se u pravcu istok-zapad istorijskom severnom granicom nekadašnjeg kineskog carstva, odnosno od stepa Srednje Azije sve do Žutog mora.
U pokušajima da veličaju moć i veličinu kineskog carstva neki istoričari su skloni tome da kažu da je sa izgradnjom zida započeto upravo da bi se naglasila i prezentovala snaga i moć države. To je manje verovatan razlog. Glavni je bio želja da se severne granice Carstva zaštite od upada severnih varvarskih naroda koji su ugrožavali njegovu bezbednost. Zid svoju ulogu nije baš stoprocentno opravdao, upadi su bili česti, pogotovo na mestima gde je bilo oštećenja zida. Ipak, ako ništa drugo postao je i ostao večna granica između različitih kultura i tradicija sa njegove severne i južne strane.
Veliki Zid je odbrambeni objekat visok od 10 do 16 m, širok najčešće oko 8 m a dugačak..? Zapravo oko dužine Zida se naučnici već dugo vremena spore. Najčešće se nalazi podatak da je zid dug oko 8.800 km ukupno, dok je „glavni deo zida“ dug oko 2500 km. Međutim, većina podataka o dimenzijama zida se baziraju na istorijskim činjenicama. Najnovijim merenjima koja su trajala preko 5 godina izmereno je da je ukupna dužina zida neverovatnih 21.196 km !!! Izračunato je da se duž zida može pronaći oko 25.000 kula koje su nekada imale vojno-strateški karakter.
Većina izvora govori da je izgradnja Zida započeta oko 5-og vega pre nove ere. Ali najnovija istraživanja su nam donela saznanja da je izgradnja zapravo počela u 9. veku pre naše ere. Tada su vlasti u centralnoj Kini počele graditi zidove koji će ih braniti od napada Mongola i Huna sa severa. Od 8-og pa sve do 3-eg veka p.n.e. vladala je neprestana borba za prevlast u tadašnjoj kineskoj državi a neki od zaraćenih vladara su koristeći prirodne prevoje pokušavali da svoje teritorije zaštite podizanjem zidova na granicama. Godine 221. p.n.e. prvi vladar iz dinastije Ćin – Ćinšihuang ujedinio je Kinu i počeo spajati delove koje su vladari gradili u jedinstvenu vojno-odbrambenu formaciju danas poznatu kao Veliki kineski zid. U narednih više od 2000 godina skoro svi kineski vladari su nastavili da manje-više rade na poboljšanju i izgradnji Zida. Dinasija Ming (1368-1644) posebno je obratila pažnju obnovi zida i učinila ga onakvim kakvog ga danas znamo.
Jasno je da je priroda naumoljiva u uništavanju zida. Kiše, vetrvi, peščane oluje ostavljaju trag na vremešnom čuvaru kineske imperije. Ali ni izbliza koliko mu štete nanosi čovek. Tokom godina kuće, putevi pa čak i fabrike su građene materijalom „ukradenim“ sa ove velelepne građevine. Predviđa se da je oko 2000 km zida potpuno odneto dok je još bar toliko izuzetno oštećeno. Posebno bolan period po konstrukciju zida bio je tokom tzv. Kulturne revolucije (1966-1977). Ipak, u poslednje vreme se čini sve kako bi se sa ovim trendom prestalo i kako bi se jedno od 7 svetskih čuda sačuvalo i za buduće generacije. Milioni turista koji ga obilaze neprekidno takođe ostavljaju svoje tragove na građevini a posebno je ugrožen najposećenji deo zida, blizu Pekinga.
Višemilenijumska istorija i izgradnja, više milona radnika i više hiljada onih koji su svoje živote utisnuli u izgradnju kineskog zida na najbolji način oslikava tradiciju i istoriju čitavog kineskog naroda kojoj svedoči Veliki kineski zid. On je oličenje karaktera ljudi drevne ali i savremene Kine. A koliko ga Kinezi i dan danas poštuju govori poslovica koja se zadržala u njihovom narodu i koja kaže:“Ko nije bio na zidu, taj ne može biti ocenjen za junaka“!