Obala Amalfi (Costiera Amalfitana)

U blizini Napuljskog zaliva, na južnoj obali Sorentinskog poluostrva (Penisola Sorrentina) nalazi se Obala Amalfi (Costiera Amalfitana), jedna od najpopularnijih turističkih rivijera Italije. Jedan od njenih bisera svakako je i Positano.

Duž 40-ak km izuzetno strme obale, na svakih par kilometara, u završetku nekadašnjih rečnih klanaca, nižu se slikovita mesta sa pastelnim kućama u mediteranskom stilu, smeštene jedna iznad drugih i po stotinak metara iznad nivoa mora. Zbog svojih prirodnih lepota i bisera arhitekture, od kojih neki sežu i do srednjeg veka (Vojvodstvo Amalfi X – XI vek / Republika Piza XII vek), Obala Amalfi je 1997. godine proglašena UNESCO-vom svetskom kulturnom baštinom.

Počev od gradića Vietri sul Mare na istoku, pa sve do najpoznatijeg Positana na krajnjem zapadu, obalu Amalfi povezuje čuvena krivudava Strada Statale 163, magistrala smeštena na stotinak metara iznad mora, sa nebrojenim krivinama i po jednom, relativno uzanom trakom za svaki smer.

Zbog ove činjenice, autobusima (a često i automobilom), za razdaljinu od 40 km obale biće potrebno i do dva sata. Tokom turističke sezone, veliki broj vozila koji prolazi ovim putem često je u nemogućnosti da pretekne lokalne autobuse. Zbog toga, vožnja ovim delom italijanske obale često se pretvori u svojevrsno panoramsko razgledanje.

Na krajnjem zapadnom delu Sorentinskog poluostrva sješten je Positano, gradić na stenama. Iznad grada izdižu se veoma strma planina Lataro, koja je onemogućila razvoj grada u veće naselje. S druge strane, grad ima fantastičan pogled na more.

Ovo popularno turističko odredište u Italiji nekada je predstavljalo malo ribarsko mesto, gde su ljudi živeli većim delom od onoga što su uspjeli upecati.

Zahvaljujući sjajnom turističkom planu donesenom u XX veku grad je doživeo pravi procvat i postao mesto broj jedan za sve one koji žele probati nešto sasvim drugačije.

Positano je i danas sačuvao svoj stari šmek, pa se i dalje mogu pronaći srednjovekovne građevine koje čine savršenu simbiozu sa okolnim veličanstvenim stenama.U centralnom delu grada (po jednoj doduše nezvaničnoj listi) nalazi se jedna od navodno 20 najlepših uličica Mediterana, kamenih pločnika sa mnoštvom radnji suvenira nad kojom se umesto krova nadvijaju bugenvilije i ljubičaste visterije.

Positano danas ima oko 4.000 stanovnika, Italijana i stranaca, mahom nekadašnjih gostiju grada, koji su se zaljubili u lepote grada i ovdje se skućili trajno. Poslednjih godina broj stanovnika u gradu raste.

(izvor, dnevnadozageografije)

Lepota obale Amalfi ovekovečena je još u rimskim mitovima.



Prema jednom od njih, Herkul se zaljubio u zanosnu nimfu po imenu Amalfi, čija smrt mu je zatim slomila srce. Heroj je svuda tražio mesto dostojno da se u njemu nimfa sahrani i na kraju otkrio obalu nestvarne lepote. Na njoj će nastati grad koji će dobiti ime po nimfi i koji će postati velika pomorska sila u rangu sa Đenovom i Venecijom. Jedan od 12 podviga koje je Herkul (grčki Herakle) morao da ispuni bio je da ukrade zlatne jabuke iz vrta Hesperida. Ali on je iz vrta ukrao i drvo koje je posadio u Amalfiju, na grobu svoje ljubavi. Veruje se da je ovo bilo drvo limuna, koji u ovom delu obale imaju posebno aromatičan ukus.
Costiera Amalfitana je komad obale u Tirenskom moru, u provinciji Salerno u južnoj Italiji. Popularna je letnja destinacija, a gradići u ovom delu priobalja su pravi turistički dragulji.

Amalfi
Zahvaljujući odličnoj strateškoj poziciji, Amalfi je prvo postao politički i ekonomski važan Vizantiji. U 9. veku, zahvaljujući jačanju pomorske flote, postaje moćan trgovački grad, a zatim u 10.i 11. veku nezavisna republika. O njegovoj važnosti govori činjenica da se u monumentalnoj gradskoj katedrali iz 11. veka nalaze mošti svetog apostola Andreja Prvozvanog, brata svetog Petra. Za turiste je otvoren i nekadašnji arsenal, u kome su se pravili, popravljali i čuvali ratni brodovi.

Minori i Majori
Minori i Majori su dva susedna gradića, udaljena međusobno manje od kilometar. Ovde se nalazi najduža plaža Amalfi obale, a mesto je bilo „turistički“ poznato još u vreme Etruraca i Rimljana, koji su ovde podizali svoje luksuzne vile. Osim nekoliko starih crkava iz perioda od 11. do 13. veka, ostatka Normanskog tornja i zamka San Nikola iz 9. veka, posebno je zanimljiv kompleks Villa Marittima Romana, star preko 2.000 godina, sa očuvanim rimskim mozaicima i freskama.

Ravelo
Na brdu iznad mora izdiže se neobični gradić, takođe nastao još u rimsko doba. U srednjem veku Ravelo je bio razvijeni centar u okviru Republike Amalfi, sa nekih 25.000 stanovnika. Danas u njemu živi 2.500 lokalaca, ali o staroj slavi svedoče katedrala i brojne raskošne palate čuvenih trgovačkih porodica Rufolo, d’Aflitto, Confalone i Della Marra. Monumentalna arhitektura u malom mestu u dramatičnom pejzažu sa spektakularnim pogledom, već vekovima privlači umetnike i intelektualce. Među najpoznatijima su Bokačo, Vagner, Edvard Grig, Esher, Virdžinija Vulf, Greta Garbo, Gor Vidal, Andre Žid, Truman Kapote i mnogi drugi.

Konka Dei Marini
Ovo maleno ribarsko mesto nekada je bila trgovačka luka u okviru Republike Amalfi. O tome svedoče ostaci kule stražare Capo Conca, koja je Konku vekovima čuvala od pirata. U mestu ima nekoliko lepih starih crkava, a posebna atrakcija je morska pećina Grotta dello Smeraldo (Smaragdni groto), koji turisti mogu da istraže u malim čamcima.

Prajano
Nedaleko od Amalfija nalazi se Prajano, koji je dobio ime po grčkoj reči za otvoreno more. O njegovoj lepoti dovoljno govori činjenica da su je duždevi Amalfija svojevremeno odabrali za lokaciju svoje letnje rezidencije, a kasnije je postao važan centar proizvodnje svile. Među glavnim atrakcijama su crkve svetog Luke iz 11. i Jovana Krstitelja iz 12. i 13. veka.

Pozitano
Prizor Pozitana iz daljine oduzima dah. Žive boje na fasadama kuća, svetlucavo mirno more, šljunkovita plaža, kupola crkve Santa Maria Assunta i brojna strma stepeništa koja međusobno povezuju kuće… Mesto je izuzetno popularna turistička destinacija sa više plaža – Spiaggia Grande, Fornillo, La Porta, Fiumicello, Arienzo, San Pietro, Laurito i Remmese.