Španija

First topic message reminder :





Španija (España) je jugozapadna evropska država, graniči se sa Portugalom na zapadu i Francuskom i Andorom na severoistoku. Izlazi na Sredozemno more na jugu i istoku i Atlantski okean na severu i severozapadu, evropski deo Gibraltara graniči s Španijom. Glavni grad je Madrid. U sastavu Španije se takođe nalaze i dva arhipelaga: Balearska ostrva u Sredozemnom moru i Kanarska ostrva u Atlantskom okeanu. Seuta i Melilja (dve enklave na severu afričkog kontinenta sa statusom autonomnih gradova), kao i Livija (enklava u francuskim Pirinejima), takođe pripadaju španskoj državi.
Španija je članica Ujedinjenih nacija, Evropske unije i NATO saveza.
Iberijsko poluostrvo naseljeno je u paleolitu. Na ostrvu su pronađeni ostaci Neandertalaca stari oko 140.000 godina. U pećinama (Altamira, Kastiljo, Pindal) prastanovnici Španije su ostavili crteže koji spadaju među najstarije umetničke vrednosti na svetu (stari oko 25.000 godina).
Oko 3000. p. n. e. naseljavaju se Iberi i Liguri, a verovatno i Baski. Oko 1.100. godine p. n. e. na Iberijsko poluostrvo dolaze Feničani, a oko 100 godina kasnije i Kelti koji se postepeno mešaju sa Iberima i tako nastaju Keliberi. Kroz nekoliko vekova mirno su se razvijali.
Oko 600. p. n. e. dolaze Grci sa istoka i Kartaginjani sa juga. Smatra se da su Kartaginjani dali ime Španiji (Hi-shphanim - zemlja zečeva). Kada je Rimsko carstvo porazilo Kartaginu 201.godine p. n. e., Iberijsko poluostrvo dolazi pod rimsku vlast, koja će trajati narednih 600 godina. Rimljani su izgradili mnogo gradova, mrežu saobraćajnica, unapredili poljoprivredu i rudarstvo.
Oko 400. godine sa severa prodiru germanska plemena. Svevi zauzimaju Galiciju, Alani prodiru još južnije, a Vandali osvajaju dolinu Gvadalikvira, odnosno Andaluziju. Najznačajnije germansko pleme bili su Vizigoti (zapadni Goti), koji potiskuju ostale narode i zauzimaju celo poluostrvo, osnivaju vizigotsko kraljevstvo, uvode zakonodavstvo i hrišćanstvo, te vladaju ovim prostorom od V do VIII veka.
Godine 711. Mavri pobeđuju u bici kod Gvadalete i relativno brzo zauzimaju skoro celo poluostrvo, gde se zadržavaju sve do 1492. godine. Oni su ostavili najviše tragova na ovom prostoru Pirinejskog poluostrva. Uneli su mnogo novina u graditeljstvu, poljoprivredi, zanatstvu, trgovini, umetnosti i nauci, i ostavili izuzetno umetničko bogatstvo, posebno u južnoj Španiji. Hrišćani su se vekovima borili za oslobođenje od islama, taj rat se nazivao rekonkista (reconquista), a smatra se da je odlučujuća bitka bila 1212. godine kod Las Navas de Talosa, gde je udružena vojska Kastilje, Leona, Aragonije i Portugala nanela težak poraz Arapima. Kroz rekonkistu zajedničke interese nalaze crkva i plemstvo, koje se kroz rat bogati. Na drugoj strani su kralj i građanstvo, te neslaganja između dva tabora i stalne dinastičke borbe između Kastilje i Aragona slabi unutrašnju snagu. Uz jačanje uticaja crkve dolazi i inkvizicija (1480.), a rekonkista jenjava, pa Arapi u granadskom emiratu privredno i politički jačaju i održavaju se sve do kraja XV veka.
Krajem XV veka prilike se menjaju. Sve više se uviđa značaj novih otkrića i osvajanja, posebno preko uspeha Portugala, te dolazi do ujedinjenja Aragona i Kastilje ženidbom Ferdinanda, kralja Aragonije, naslednicom kastiljskog prestola, Izabelom Katoličkom. Tako ujedinjeni 1492. godine konačno proteruju Arape i sa granadskog emirata. Iste godine Kristifor Kolumbo za račun Španije otkriva nove prostore, počinju velika Huan Karlos Igeografska otkrića, a time i novo razdoblje u istoriji ove države i čitavog sveta. Za veoma kratko vreme Španija postaje vodeća kolonijalna sila sveta. Godine 1504. Španija pripaja Napuljsku kraljevinu, te jača njen pomorski uticaj u Sredozemlju. Na španski presto dolaze Habzburgovci - Karlo I od Španije (1516-1556), koji je španski kralj i nemački car. Međutim, ubrzo dolazi do slabljenja i raspadanja španske imperije, a već 1581. godine otcepljuju se nizozemske provincije. Iste godine Filip II od Španije dolazi na portugalski presto i počinje da priprema mornaricu i vojsku za invaziju Engleske. Odlučujuća bitka bila je 1588. godine, Španija je pretrpela težak poraz i time izgubila pomorski i politički primat. Dalje se nastavilo nazadovanje, te je u tridesetogodišnjem ratu uništena španska flota u pomorskoj bici sa Holanđanima 1639. godine. Španiju potresa i ustanak u Kataloniji, dok 1640. Portugal stiče nezavisnost, a 1648. godine i Holandija. Godine 1659. Španija je izgubila rat sa Francuskom. Od 1701. do 1714. godine vodio se rat za špansko nasleđe i Španija gubi mnoge posede u Evropi, a uz to 1704. godine Englezi su zauzeli Gibraltar.
Početkom 19. veka Španiju je okupirao Napoleon, a od 1814. ona je ponovo kraljevina, kada na vlast dolazi dinastija Burbonaca.
Do kraja 19. veka Španija je izgubila skoro sve kolonije u karipskom i azijsko-pacifičkom regionu, uključujući Kubu, Portoriko, Filipine i Guam, koje je predala Sjedinjenim Državama nakon Špansko-američkog rata 1898. 1899. Španija je prodala Nemačkoj preostale posede na Pacifiku.
Godine 1923. vlast preuzima general Migel Primo de Rivera i kao diktator vlada do 1930. godine. Diktatura se okončala uspostavljanjem Druge španske republike. Republika je dala političku autonomiju Baskiji, Kataloniji i Galiciji, a ženama pravo glasa.
Vojnom pobunom generala Franka 1936. godine u Španiji započinje Španski građanski rat, koji se, uz pomoć Italije i Nemačke, završava 1939. godine pobedom fašističkih snaga. Do smrti 1975. Franko vlada diktatorski posle čega Španija ponovo postaje kraljevina, ali parlamentarna, a na presto je došao Huan Karlos I, mada vrhovnu vlast ima kongres. U državi je sprovedena federalizacija i demokratizacija, a sve veći značaj ima strani kapital, naročito američki i nemački. Međutim, i dalje su prisutni pokreti za osamostaljivanje pojedinih delova Španije, posebno u Baskiji i Kataloniji. Vekovni uticaj feudalnog staleža i crkve prouzrokovao je zaostajanje, a tek u novije vreme, uz značajne reforme, ulaganje domaćeg i stranog kapitala dolazi do bržeg razvoja Španije što se naročito uviđa nakon njenog ulaska u Evropsku uniju.Madrid je 2004. bio meta terorista i tada je poginulo 192 ljudi.

Geografija

Španija se nalazi u umerenoj zoni, između 36°00'40" i 43°47'24" severne geografske širine, i između 7°00'29" istočne i 5°36'40" zapadne geografske dužine.

Reljef

Najstariji deo Španije, 600-800 metara visoka visoravan Mezeta, sastavljena je od pretkambrijskog i paleozojskog kristaličnog kamenja i starih kamenaca. Na severu je okružena mladim nabranim Kantabrijskim gorjem i Pirinejima (Pico de Aneto, 3404m), a na jugu Andaluzijskim gorjem ili Betijskim Kordiljerima, koji su građeni od mezozojskih i tercijarnih naslaga. Andaluzijsko gorje sastoji se od nekoliko masiva, koji se pružaju paralelno s obalom Sredozemnog mora; centralni deo Sijera Nevade (Sierra Nevada) s najvišim vrhom Španije (Mulhacu, 3481m). Između južnog ruba Mezete odnosno Sijera Morene (Sierra Morene) i Andaluzijskog gorja nalazi se velika Andaluzijska tektonska depresija. Na severoistočnom rubu Mezete pruža se Ibersko gorje, građeno od krednih i jurskih naslaga, a između Iberskog gorja, Pirineja i Kantabrijskog gorja depresija reke Ebro (Hragonska kotlina). S visoravni Mezete izdižu se planinski masivi Sijera de Gata (Sierra de Gata), Sijera de Gredos (Sierra de Gredos) i Sijera de Gvadarama (Sierra de Guadarrama), koji su nastali rasedanjem u tercijaru. Obala je uglavnom strma i nerazuđena. Dobro je razuđena samo obala Galicije i severozapadne Španije sa mnoštvom zaliva karakterističnog oblika.Klima
Španija se nalazi u umerenom pojasu, njen neujednačen reljef utiče na veliku klimatsku raznovrsnost. Često se za klimu Španije kaže da je sredozemna (mediteranska). Međutim, to je samo donekle tačno jer samo priobalno područje istoka, jugoistoka i juga Španije ima sredozemnu klimu. Po geografskoj širini najveći deo Španije bi trebao imati sredozemnu klimu, ali neke druge prirodne karakteristike stvaraju drugačije uslove. Na izmene klime prevashodno utiče viši reljef, odnosno viša nadmorska visina, pa dolazi i do vertikalne klimatske zonalnosti. Uz to, planine se uglavnom izdižu uz rub države, odnosno poluostrva, pa su značajna prepreka širenju klimatskih uticaja sa okolnih prostora. Zbog toga središnji deo Španije - Mezeta, ima znatno drugačiju klimu od one koja bi odgovarala geografskoj širini tog prostora, odnosno u značajnoj meri je kontinentalna. Na istoku i jugu Španije gde preovlađuje sredozemna klima (često se navodi i kao suptropska) srednje mesečne temerature tokom godine kreću se od 13°C do 25°C, a izluči se od 350 - 500 mm padavina. Za ovo područje karakteristično je dugo, toplo, suvo i sunčano leto, kada maksimalne temperature dostignu i 48°C. Sredozemna obala Španije ima najveći broj sunčanih sati u Evropi. Na svim primorjima zime su ugodne, a na jugu i tople. Severozapad Španije, odnosno atlantska obala, koja izlazi i na Biskajski zaliv, ima svežiju klimu, pa se temperature kreću od 8-20°C. Sa Biskajskog zaliva prema poluostrvu kreću se vlažne mase, te se na planinskim padinama izluči najviše padavina, odnosno na ovom prostoru 900-2000 mm. Zbog blage okeanske klime i dosta parijeka Gvadalkivir, Seviljadavina, čitavo područje je pod relativno bujnom i zelenom vegetacijom, pa se ova regija često naziva i Zelena obala (Costa Verde). Unutrašnju Španiju, sa kontinentalnom klimom karakterišu srednje mesečne temperature od 3-23°C, mada tokom zime temperature često budu negativne. U ovoj regiji prosečno godišnje izluči se ispod 500mm padavina, a na nekim sektorima i ispod 300. Istočni obod ove regije poprima neke karakteristike mediteranske klime, dok se severozapadni rub približava okeanskoj.

Hidrografija

Može se reći da osnovu hidrografske mreže Španije čini pet reka: Gvadalkivir, Gvadijana, Taho (Težo u Portugalu) i Duero, koje pripadaju slivu Atlantskog okeana i Ebro - pritoka Sredozemnog mora. Reke na severozapadu Španije imaju više vode, kraći tok, relativno veliki pad, a njihova estuarska ili rijaska ušća pogoduju razvoju vodenog saobraćaja. Reke koje se spuštaju sa visokih planina (Pirineja, Betijskih kordiljera, Kastiljanskog gorja i dr.) imaju velike padove i značajan hidroenergetski potencijal. U krečnjačkim terenima reke su najčešće formirale kanjone ili klisure, strme odseke (kveste) a tu su i vodopadi i brzaci.

Flora i fauna

Španija ima malo šuma (oko 15%), a uz to retke su prave šume. Prave šume ostale su samo na nekim višim delovima planina. Na Mezeti nema šuma, a najveće šumske površine, ali i travno-livadske, očuvane su na severozapadu Španije. U unutrašnjosti Španije osnovu prirodnog pejsaža čine kserofitne zajednice. Šikaru (matorral), uglavnom teško prohodnu sačinjavaju grmovi jasena, lovora, ruzmarina i divlje masline, a na lošem zemljištu raste i slaba trava. U tim uslovima uspevaju lekovite trave, najčešće lavanda, kadulja i majčina dušica. Prostori koji su obrasli majčinom dušicom nazivaju se tomilares (tomillares). U proleće kad šikara i površine pod lekovitim travama ozelene privlače šarenilom boja i aromatičnim mirisima, stignu i brojni leptiri i ptice. Leti je znatno drugačije, jer uz stalno vedro nebo i vrelo sunce, vegetacija uglavnom požuti, a u prvi plan dolaze ogoljeni kameni blokovi (sipari). Jugoistočni deo Mezete, u takvim uslovima, ima oskudnu stepsku vegetaciju. Sredozemnu obalu karakteriše florna raznolikost, koja je uglavnom proizvod ljudskog rada, odnosno radi se o kultivisanim biljnim vrstama (agrumi, masline, vinova loza, povrće, čak i palme i dr.). U sredozemnim klimatsko-vegetacionim uslovima živi mediteranska fauna, koju karakteriše veliki broj gmizavaca, insekata i ptica, dok su se krupnije životinje održale uglavnom u planinskim predelima.
Španija je velika zemlja, cetvrta po veličini u Evropi. Pripadaju joj i Balearska ostrva u Sredozemnom moru, Kanarska ostrva a Atlantskom okeanu, kao i dva mala poseda u Maroku - Seuta i Melilja.

Turističko-geografske regije


Alkazar, nekada kraljevski dvorac, je podignut na strmoj koja se diže iznad grada Segovije
1. Kosta Brava i Kosta Dorada
2. Kosta del Azar
3. Kosta Blanka
4. Kosta del Sol
5. Kosta de la Luz i Andaluzija
6. Balearska ostrva
7. Kanarska ostrva
8. Kantabrijsko primorje ili Kosta Verde
9. Unutrašnjost Španije i Pirineji

Majorka, najveće ostrvo Španije, poznato je po svojoj nestvarnoj lepoti prirode, predivnim uvalama na istoku i egzotičnim plažama na jugu i severu. Ovo ostrvo nudi kombinaciju kristalno bistrog mora, prelepih peščanih plaža, skrivenih laguna, bujnih borovih šuma, palmi i impresivnih planinskih venaca, sve na jednom mestu.

Glavni grad Palma će vas očarati svojom arhitekturom i živahnošću. Uživajte u panorami gotičke katedrale La Seu i prošetajte kroz najznačajnije delove grada. Obavezno posetite Valldemosu i šarmantnu luku Sóller, gde veliki broj jahti usidrenih u marinama svedoči o popularnosti Majorke među svetskim trendseterima.

Plaže i uvala: Majorka je poznata po svojim izvrsno uređenim plažama koje se prostiru duž obale duge 554 km. Od istočnih uvala poznatih kao "Calas", do veličanstvenih plaža na jugu i severu, svaka lokacija nudi jedinstven doživljaj. Izdvojamo Cala Esmeralda, Cala Sa Nau, i Cala Murada kao must-see destinacije.
Kulturna iskustva: Pored sunčanja i plivanja, Majorka nudi bogat kulturni život. Posetite brojne galerije, muzeje i učestvujte u lokalnim festivalima koji prikazuju bogatu istoriju i tradiciju ovog prelepog ostrva.
Gastronomska ponuda: Probajte lokalne specijalitete u brojnim restoranima i tavernama. Kuhinja Majorke je  snažno utemeljena u mediteranskim tradicijama, nudi sve od sveže ulovljene ribe do tradicionalnih španskih tapasa.
Bez obzira da li tražite opuštajući odmor na plaži ili aktivno istraživanje kulturnih znamenitosti, Majorka nudi idealnu kombinaciju za svakog posetioca. Letovanje na Majorci će sigurno biti iskustvo koje ćete dugo pamtiti.

Kažu da ako nisi video Andaluziju nisi video Španiju. A Andaluzija se ne može zamisliti bez Sevilje, njene prestonice, poznate po koridi, Seviljskom berberinu, rodnom mestu Don Žuana, ukusnim tapasima i mavarskoj arhitekturi.

Smeštena je na jugu zemlje i sa skoro milion stanovnika četvrta je po veličini metropola u Španiji. Iako se nalazi u kontinentalnom delu, na 150 km od Malage, odnosno Sredozemnog mora, i isto toliko od Gibraltara, karakteriše je mediteranska klima.

Verovatno je od uticaja činjenica da je na nadmorskoj visini od samo 6 metara, tako da su prosečne godišnje temperature oko 18 stepeni. Sa Atlantskim okeanom, od kojeg je udaljena oko 50 km, povezana je rekom Gvadalkivir (u prevodu velika reka) kojoj može da zahvali što je vekovima bila glavna luka i svetski centar i koja joj je otvorila put raskoši, sjaja i bogatstva.

Danas se rekom više ne plovi za Ameriku i u kolonijalna osvajanja, ali je Sevilja ostala privredni, kulturni i finansijski centar juga Španije.

Šetajući ovim prelepim gradom dah vam zastaje na svakom koraku i na koju god stranu da krenete od centralnog Trga pobede put će vas odvesti do neke nezaobilazne turističke atrakcije. Tokom istorije smenjivale su se razne kulture i uticaji, od Feničana, Rimljana, Mavara i Jevreja do Hrišćana i to je ona prava Španija o kojoj sanjamo - sa tradicijom, dušom i nespojivim razlikama, koje, uklopljene u jednu celinu, ovaj grad čine fascinantnim. Svaka kuća odnosno fasada može da ispriča neku interesantnu priču i svaki patio (dvorište) čuva neku tajnu.

Gradom dominira katedrala, treća po veličini na svetu, sa čuvenim zvonikom Hiralda, visokim 98 m, koji je nastao adaptacijom minareta. Kao i većina crkava u Andaluziji i ova je nastala rekonstrukcijom postojeće džamije, a svoj sjaj i veličinu duguje hrišćanskim vladarima koji su imali sluha za lepotu arapske arhitekture, pa su uz minimalna rušenja dograđivali postojeće zdanje. Doduše namera im je bila da svako ko je pogleda pomisli da su to samo ludi ljudi mogli da sagrade pa je tako po veličini nadmašila i čuvenu Aja Sofiju.

Osim bogatstva stilova, preko arapskog, gotskog, renesansnog do baroknog, najvećeg oltara na svetu, gde je ugrađeno više od dve tone zlata, najstarijih orgulja, grandioznih kapela, dvorišta sa pomorandžama, Muriljovih slika, katedrala ponosno čuva i Kolumbov grob. Još se vode polemike da li se tu zaista nalaze posmrtni ostaci velikog moreplovca, ali ono što je sigurno njegov mauzolej je nesvakidašnji - kovčeg na ramenima nose četiri „kralja“.

Sigurno da postoje raskošnije palate sa još lepšim baštama, ali ovaj prostor krije neku mističnost nastalu preplitanjem kultura i vekova. Jednako zaokupljaju pažnju i divljenje bude tapiserije i mozaici po zidovima, Salon ambasadora sa gipsanim svodovima, Vrt pesnika, ili, pak, onaj namenjen devicama. Ideja da se krene ka Indiji, u potrazi za začinima, verovatno je nastala u jednom od salona ili na baštenskoj klupi ovog velelepnog zdanja.

I tako je, zahvaljujući ambiciji kraljice Izabele i radoznalosti jednog moreplovca, otkriven novi kontinent, a Španija postala svetska sila.

Sva roba koja je dovožena iz novog sveta morala ja da „prođe“ kroz Zlatni toranj, koji je na samoj reci. Među tom robom su i namirnice bez kojih je nemoguće zamisliti današnji život – krompir, paradajz, čokolada i duvan. I čuveni Magelan se odatle otisnuo na put oko sveta. Kao i Amerigo Vespuči.

Iako toranj više nije optočen zlatom, predstavlja bitno istorijsko nasleđe, jer se tu čuvaju geografske karte, makete brodova, topovi, portreti moreplovaca, uopšte slike jednog slavnog vremena.

Od nekadašnje osmatračnice, barutane i zatvora nastao je Pomorski muzej sa vidikovcem, odakle se pruža pogled na celu Sevilju sa svim njenim znamenitostima – arenom, parkovima, zgradom univerziteta, gradskom kućom, mostovima, najčuvenijim hotelom Alfonso XIII i svakako katedralom i alkazarom.

Nesvakidašnjim gradskim šarmom izdvaja se Jevrejska četvrt, sa uskim uličicama, slatkim trgovima, prelepim suvenirnicama, restoranima sa najboljim tapasima u celoj Španiji, kućama sa cvetnim balkonima i prelepim patijima (dvorištima), gde je prvi put izvedena opera Karmen i gde je svoje prve korake načinio čuveni barokni slikar Bartolomeo Muriljo. I njegov savremenik Velaskez je takođe rođen u Sevilji ali ju je već sa dvadeset godina napustio i otišao u Madrid kao zvanični slikar na dvoru Filipa IV.

Jedan od najlepših trgova Sevilje, Plasa Espanja, dovršen je dvadesetih godina prošlog veka, u neo-mavarskom stilu, za potrebe Ibero-američke izložbe i nalazi se naspram parka Marije Lujze, prepunog belim golubovima, koji važi za jedan od prvih javnih parkova u Evropi. Veliki plato sa fontanom, mostići nad kanalom kojim turisti prolaze u gondolama i velelepna palata od opeke, ukrašena keramikom u mavarskom stilu, čine ovaj prostor jedinstvenim. Ne može se zamisliti bolji sklad boja, oblika i detalja, a poseban šmek čitavom trgu daje klupa po obodu dvorca sa divnim mozaicima gradova Španije izrađenim u majolici. Danas su tu smeštena razna lokalna ministarstva.

Ulaz za sve što vredi videti u Sevilji se naravno plaća. Cene su raznolike i kreću se od 8 do 15 evra. Da bi se izbegle ogromne svakodnevne gužve najbolje je za posetu izabrati vreme ručka, jer tada ćete bez iakakvih problema ući na miru obići sve što želite.

Razdaljine nisu zanemarljive, ali se najbolji utisak stiče ako grad obilazite peške. Doduše, u uskim ulicama starog dela grada automobili i ne mogu da prolaze. Za one romantične pravi izbor su fijakeri, kojih ima po celom centralnom trgu i za 40€ četiri osobe mogu sat vremena obilaziti najznačajnija mesta u Sevilji. I gradski prevoz je odličan, posebno je interesantno kada tramvaj prolazi kroz pešačku zonu pored katedrale, gde se sliva reka turista i gde tramvajdžija ne propušta pešake, već oni ponekad propuste tramvaj.

Kada ste u prelepoj Andaluziji, i posebno u Sevilji, preporuka je da odgledate bar jednu borbu s bikovima u čuvenoj areni Maestranca koja može da primi 14 hiljada ljudi. Poznavaoci tvrde da se baš tu održavaju najbolje koride na svetu, i da je za njihovo izvođenje plakate svojevremeno pravio i sam Pikaso. Ukoliko se na vreme rezervišu ulaznice se mogu kupiti veoma povoljno, za 15 evra, a ako ostanete na milost i nemilost brojnim tapkarošima za zadovoljstvo koride moraćete da platite čak i 75 evra po osobi.
(izvor, b92.net)

BOGATSTVO UKUSA
Tapasi su tradicionalno špansko jelo, odnosno način serviranja, i nastali su baš u Sevilji. Tapas u prevodu znači tanjir i za razliku od ostalog dela Španije, gde se obično služe tanjiri sa šunkom, sirom, pečenim papričicama ili krompirom, u Andaluziji su to uglavnom neke vrste gulaša, pržene ribe, razne salate, gaspaćo, lignje, paelja, spanać, ili neki od čuvenih specijaliteta u šta se ubraja i rep od bika u sosu. Tapas je od 2,5 - 3 evra, ali ako naručite pladanj iznenađenja sa sedam različitih jela, naravno bez biranja, stajaće vas samo 15 evra.

Nemojte propustiti priliku da probate i topljenu čokoladu (2 do 3 evra) koja u Sevilji ima poseban ukus, verovatno jer je tu prvi put i došla u susret sa Evropom.

MAKARENA
Na glavnom trgu istoimenog kvarta pevaju se pesme lokalnim devojkama, i baš tu je nastao i poznati planetarni hit Makarena, kada su dva sredovečna gospodina svojim šarmom osvojila svet. Doduše Makarena nije bilo koja devojka, već je zaštitnica toreadora i cigana, pa ne čudi što je Isus u crkvi posvećenoj ovoj svetici predstavljen kao tamnoput mladić.

FIKUSI I PALME
Postoje zagovornici ozbiljne teze da Evropa zapravo prestaje tamo gde počinje Andaluzija, a da prava Španija kreće tek od Sevilje. Osim mentaliteta, arhitekture i vatrometa boja, oblika i ukusa, tome u prilog govore i brojni drvoredi seviljskih palmi i fikusa koji dostižu visinu i do 15 metara.

Kao da se neka druga država i neki drugi narod odjednom pojave pred vama.

Sa svojim navikama i opuštenim odnosom prema obavezama i poslu, žamorom i prepunim kafeima i restoranima osećaćete se kao da ste u Srbiji. Samo je sve nekako raskošnije, toplije i čistije. Nema toga šta preduzimljivi Andalužani u svojoj prestonici neće ponuditi da vidite ili probate.